Czy po porodzie męczą Cię uporczywe bóle w dole brzucha, trwające nieprzerwanie od kilku miesięcy?
Przeszkadza Ci pieczenie okolic intymnych występujące stale w trakcie i po stosunku?
W USG przezpochwowym ginekolog wykrył u Ciebie żylaki w macicy?
Po kolejnym porodzie nie wycofały się poszerzenia żylne w okolicy sromu lub krocza?
Dręczą Cię poszerzone żyły wychodzące spod pośladka i układające się na tylnej powierzchni uda?

Jakie są przyczyny niewydolności żylnej miednicy mniejszej i żylaków okolic intymnych u kobiet?
W etiopatogenezie niewydolności żylnej miednicy mniejszej na pierwszym miejscu stawia się wrodzony brak lub wadliwy mechanizm zamykania zastawek w żyłach, w tym głównie w żyłach jajnikowych. W trakcie ciąży, w związku z istotnym przekrwieniem naczyń żylnych w obrębie miednicy (żyły przymacicza i żyły okołojajnikowe), jako konsekwencja ucisku przez rosnący płód, dochodzi do ujawnienia się tych nieprawidłowości, a kolejne ciąże tylko nasilają objawy choroby. Statystycznie, około 15% kobiet między 20. a 50. rokiem życia ma żylaki okolicy miednicy, jednak nie w każdym przypadku towarzyszy im dyskomfort i ból.

Inne, rzadsze przyczyny niewydolności żylnej w obrębie miednicy mniejszej obejmują poza anatomiczne ułożenie macicy i żylne zespoły uciskowe dużych pni żylnych w opisywanej okolicy.

Jakie są objawy niewydolności żylnej w miednicy?niewydolnosc-zyl-jajnikowych-nasmed-310x391
Najczęstszym, dotkliwym objawem jest przewlekły ból związany z przekrwieniem żylnym w obrębie miednicy; jest to najczęściej ból tępy, ciągły (trwający nieprzerwanie powyżej 6 miesięcy). Pacjentki odczuwają go głównie w dole brzucha, czasem w okolicy krzyżowej. Dolegliwości nasilają się w trakcie stosunku płciowego lub niedługo po nim, przed lub podczas krwawienia miesięcznego, przy zmęczeniu lub długotrwałym staniu (szczególnie pod koniec dnia pracy), a także w trakcie ciąży.
Do objawów wizualnych, zauważalnych przez Pacjentki, należy obecność żylaków krocza i sromu (w lżejszych przypadkach choroby mogą być jej jedynymi objawami), a także nietypowo układających się żylaków zlokalizowanych na tylno-przyśrodkowych powierzchniach ud i/lub wychodzących spod pośladków.

Co należy zrobić, by postawić prawidłowe rozpoznanie w przypadku tej choroby?
Diagnostyka żylaków miednicy jest trudna, a rozpoznanie choroby jest wypadkową wyników tej ostatniej (wizualizacja naczyń w okolicach krocza i górnych części ud) i subiektywnych objawów zgłaszanych przez Pacjentkę. Typowo właściwa diagnostyka obejmuje badanie USG Doppler łożyska naczyniowego miednicy (np. uwidocznienie wzmożonego przepływu w strukturach naczyniowych przymacicza) i jamy brzusznej, które wykonuje się u Pacjentek, które były na diecie ścisłej od rana w dniu badania i mają miernie wypełniony pęcherz moczowy. Warto wykonać również ocenę w przezpochwowym badaniu USG, aby wykluczyć inne możliwe patologie w obrębie narządu rodnego mogące dawać podobne dolegliwości, w tym endometriozę i mięśniaki macicy.

Diagnostyka może zostać poszerzona o tomografię komputerową w celu dokładniejszej oceny struktur naczyniowych miednicy mniejszej (z powodu użycia promieniowania rentgenowskiego i podania jodowego środka kontrastowego nie do wykorzystania u kobiet w ciąży) lub rezonans magnetyczny – przydatny w precyzyjnej ocenie przekrwienia biernego w miednicy.

Precyzyjna i pewniejsza diagnostyka w połączeniu z technikami radiologii interwencyjnej umożliwiają leczenie zabiegowe bez obciążającego zabiegu operacyjnego.

miednica92miednica3

 

flebologia_icon sprawdź również
laserowe usuwanie żylaków